Poezja żałobna w Polsce

W okresie średniowiecza w poezji żałobnej wiodą prym niewielkie epitafia i obszerniejsze utwory tzw. plankty lub żale. W pierwszej połowie XVI w. poezję żałobną spopularyzowali w Polsce poeci łacińscy : J. Dantyszek, A. Krzycki, Paweł z Krosna, K. Janicki. Uprawiali oni takie zwłaszcza gatunki funeralne , jak epitafium i epicedium. Autorem trenów łacińskich był A. Trzecieski. Jego Threnodia, pisana na śmierć Wacława z Szamotuł, powstała w 1568-1573. Po śmierci Kochanowskiego wydał też Threnodia in funere [...] Joannis Cochanovii w 1585. Utwory żałobne pisał również Kochanowski , elegia na śmierć Jana Tarnowskiego, powstała w roku 1561. Jednakże twórcą i właściwym kodyfikatorem trenu stał się dopiero w swym cyklu utworów żałobnych na temat śmierci Urszuli.